یونس شکرخواه:
اصطلاح  روزنامه نگاری زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان Yellow Joumallsm یاد می‌کنند...

همشهری‌آنلاین - یونس شکرخواه:
اصطلاح  روزنامه نگاری زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان Yellow Joumallsm یاد می‌کنند

روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر نیویورک در دهه 1890 آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، نیویورک سان (New York Sun) بود

این نشریه در سال 1883 متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت «یک پنی» و در واقع ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها نشریات یک پنی (penny press) گفته می‌شود.

نشریات یک پنی هم تقریباً مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانندتیترها را  راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.

 نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی کاملاً مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود. 

دوران بعد از نشریه سان:
در سال 1896 ژوزف پولیترز (1847-1991) (Joseph Pulitzer) معروف نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام  New York World که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد و طبعاً در این ابزارها خشونت و سکس حرف اول را می‌زد.

در همین دوران ویلیام راندولف هرست (1863-1951) (William Randolph Hearst) هم نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام نیویورک مورنینگ ژورنال (New York Morning Journal). این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو نشریه بر سر تیتراژ آغاز شد.

اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً  Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز ، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه وسپس نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.

سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام  Yellow Kid سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد [یک میزگرد درباره روزنامه‌نگاری زرد] شهرت یافت.